μεγαλόχαρος

-η, -ο

1. αυτός που έχει μεγάλες χάρες, που είναι πολύ χαριτωμένος

2. αυτός που χαρίζει πολλά, γενναιόδωρος

3. (το θηλ. ως κύριο όν.) η Μεγαλόχαρη

προσωνυμία τής Θεοτόκου ως κεχαριτωμένης και πολύ ευεργετικής σε αυτούς που τήν επικαλούνται.

[ΕΤΥΜΟΛ. < μεγαλ(ο)-* + -χάρος (< χαρά), πρβλ. ηλιό-χαρος, περί-χαρος].